25 Jaar Kindergarden: Twee Kindergarden ‘veteranen’ vertellen.
Vijfentwintig jaar Kindergarden, wat een mijlpaal! Al 25 jaar vangen we kinderen op en geven we hen de liefde en aandacht die ieder kind verdient. Al 25 jaar werken we met hart en ziel om Kindergarden te maken tot hoe we Kindergarden nu kennen. Dit doen we op de vestigingen, én op het hoofdkantoor.
En weet je wat extra bijzonder is, dat diverse collega’s al meer dan 20 jaar in dienst zijn bij ons. Twee daarvan zijn Suzanne Verbeek en Marie-Jeanne Hegge. Wat is hun geheim? Een gesprek over kinderen, collega’s en wat je onderweg meemaakt tijdens die bijzondere reis.
25 Jaar Kindergarden: ‘Ik ga nog steeds zingend en fluitend naar mijn werk’
Dierendag 4 oktober 1999 staat in haar geheugen gegrift. Op die dag startte Suzanne Verbeek bij de allereerste vestiging van Kindergarden, in de Jan Tooropstraat in Weesp. Nu, dik 23 jaar later, werkt ze hier nog steeds ‘met enorm veel plezier’ als pedagogisch medewerker. Dezelfde vestiging dus, al ruilt ze wel om de zoveel jaar van groep en is ze nu al weer een tijdje bij de peuters.
Marie-Jeanne Hegge werkt 21 jaar bij Kindergarden. Op 1 oktober 2001 begon ze in Houten (nu Draaibrug) als pedagogisch medewerker op de peutergroep. Later switchte ze naar de BSO: ‘In mei 2017 ben ik bij Kindergarden Tuibrug aan de slag gegaan als pedagogisch medewerker voor de jongste kinderen op de BSO.’
Kindergarden maakt het verschil
Ook twintig jaar geleden maakte Kindergarden al het verschil, vertelt Suzanne. ‘Ik kwam uit het buitenland met man en kind, en was op zoek naar een baan. Mijn moeder zag in het Muider krantje een advertentie dat Kindergarden een babyleidster zocht. Ik had Agogisch werk gedaan, een heel brede opleiding, maar wilde niet in de kinderopvang gaan werken. Dat leek me zo ontzettend saai. Toch had ik werk nodig, vandaar dat ik belde met één van de oprichters, Olivier de Monchy, die me eigenlijk per direct aannam.
Op de vestiging was Suzanne onder de indruk: ‘De sfeer, de rust, de inrichting zonder plastic speelgoed en zonder dat schreeuwerige: paddenstoelen en kabouters die in felle kleuren op de ramen waren geplakt. Wat er wel was: kunst aan de muur, klassieke muziek. Dit lijkt me leuk voor een jaartje, dacht ik. Dan kon ik ondertussen naar een andere baan zoeken. Ik wilde namelijk altijd al met probleemkinderen gaan werken. Maar die ambitie verloor ik tijdens dat jaar, omdat ik het zo naar mijn zin had bij Kindergarden.’
EVC-traject
Marie-Jeanne bevestigt dat er toen, net als nu trouwens, veel vraag was naar pedagogisch medewerkers: ‘Bij Kindergarden werd een nieuwe vestiging gestart in Houten en het leek me leuk om daar deel van uit te maken. Ik was secretaresse geweest, kwam niet uit de kinderopvang en had daarvoor in het onderwijs gewerkt. Voor de BSO was ik al bevoegd, maar ik wilde graag met de jongste kinderen werken. Toen heb ik het EVC-traject* gevolgd en kon ik starten. Een collega van me doet dat nu ook, net als andere collega’s dat eerder hebben gedaan.’
Kindergarden blijft in ontwikkeling
Op de vraag hoe het voelt om zo lang bij dezelfde organisatie te blijven, antwoordt Marie-Jeanne stellig: ‘Heel goed, omdat Kindergarden een organisatie is die mee verandert en in ontwikkeling blijft, en mensen de kans geeft om zich te ontwikkelen. Neem mijn stap van kinderdagverblijf naar buitenschoolse opvang. Ik werkte op de pilot BSO. Daar hebben we heel veel zaken bedacht en uitgewerkt die op onze andere BSO’s gebruikt worden. Dat houdt het interessant.’
Suzanne is er nog steeds verbaasd over dat ze zo lang bij Kindergarden werkt. In 2012 schrok ze toen ze 12,5 jaar in dienst was: ‘Jeetje, zo lang al. Maar elke dag is voor mij nog steeds een feestje. Ik vind het nog steeds leuk en zolang Kindergarden dat ook vindt – heel fijn. Op naar de 25 jaar!’
De eerste professionaliteitsprijs
In de begintijd opende Kindergarden ongeveer om het jaar een nieuwe vestiging. Dat veranderde vanaf 2012 door de samenwerking met Bright Horizons, dat het Amerikaanse moederbedrijf van Kindergarden werd. Daarna ging het volgens Suzanne heel snel met de groei door de overname van vestigingen. Ook vertelt ze dat er een begin gemaakt werd met verdieping van de pedagogische inhoud door Wereldwijs, het pedagogisch programma. Suzanne: ‘Er gebeurde nog iets: Amerikanen zijn dol op awards en tot mijn grote verrassing won ik dat eerste jaar de Proffie, de professionaliteitsprijs. De ouders en het team hadden allemaal op mij gestemd. Ik wist niet wat me overkwam, ook niet toen bleek dat ik mijn award in Orlando op mocht gaan halen, waar ik in een zaal met 1200 aanwezigen mijn prijs uitgereikt kreeg! Onwerkelijk was het, zo mooi.’
Persoonlijke groei tijdens het werk
Voor beiden zijn de jaren bij Kindergarden voorbij gevlogen. Hebben ze een voorbeeld van wat ze zoal geleerd hebben? Marie-Jeanne: ‘Veel mensenkennis opgedaan: en dan bedoel ik van collega’s, kinderen en ouders. Je leert bijvoorbeeld hoe je iemand het beste aan kunt spreken. Vanuit rust, zelfs als je het een keer niet met iemand eens bent. Vroeger kon ik er soms wel eens invliegen, maar je moet altijd voor ogen houden dat de kinderen het belangrijkste zijn. Je moet het altijd netjes houden. De rustige aanpak is altijd de beste.’
Suzanne vindt het besef en de ervaring dat ieder kind uniek is, het allerbelangrijkste: ‘Je hebt verschillende kinderen op je groep, er is structuur, een pedagogisch programma en er zijn regels, maar zorg om te beginnen dat je ieder kind ziet. Ieder kind is anders: de een reageert zus, de ander zo. Ik heb geleerd om niemand te dwingen als je als groep iets wil. Ieder kind mag zelf bepalen, in zijn of haar eigen tempo. Op de peutergroep waar ik nu een paar jaar sta, pluk je daar vooral de vruchten van.’
Kinderen vertrouwen zien krijgen
‘Ik heb zoveel mooie herinneringen,’ zegt Marie-Jeanne, ‘maar een die eruit springt is waarbij ik een heel verlegen, vierjarig meisje op schoot heb. En laat zij nu afgelopen week – ze is inmiddels acht – in een film spelen. Samen met haar vriendinnen, opgenomen door een collega op de BSO. Ze straalde helemaal! Ze heeft bij ons zoveel zelfvertrouwen gekregen, ze is zo gegroeid. Als ik dat zie: geweldig.
Ik werk vijf dagen in de week, dus voor haar ben ik inmiddels een vertrouwd gezicht geworden. Net als andere collega’s die ook vijf dagen werken. De basis van ons team is steady, dat is heel prettig werken en fijn voor de kinderen.’
Suzanne vindt het moeilijk om iets te kiezen als het om herinneringen gaat. Elke dag opnieuw zijn er momenten om te bewaren: ‘Zo houd ik een prietpraat boekje bij, dat lees ik af en toe terug en schiet dan in de lach. Vooral dreumesen en peuters kunnen zo leuk uit de hoek komen. Kinderen zien groeien en vertrouwen zien krijgen in jou en in zichzelf. Dat is voor mij het allermooiste.’
Kindergarden collega’s
Werkplezier staat of valt met fijne collega’s, en dat geldt zeker voor de kinderopvang. Allebei hebben ze er een heleboel zien komen en gaan. ‘Daarmee verandert de dynamiek van je team,’ weet Suzanne. Ze vindt dat prachtig om te zien: ‘Je kunt namelijk van iedereen iets leren. Ook nu zit ik weer in een team dat heel speciaal is.
Kindergarden stimuleert dat ook bewust: je doet het samen. Wist je dat twee van mijn stagiaires van dertien jaar geleden nu nog steeds mijn collega’s zijn? Met Anouk werk ik al jaren op de peutergroep, en Sanne werkt op de dreumesgroep. Is dat niet fantastisch?’
Marie-Jeanne vertelt vervolgens dat haar collega Rob met de oudere kinderen op de BSO 'Wie is de Mol' maakt. Ze raden en filosoferen wie het kan zijn, of ze het mis of juist goed hebben, wie er per week uitgaat, enzovoorts. Daar geniet ze van: ‘De opnames van dit jaar zijn klaar, maar we hebben nog niets gezien, spannend hoor. We zitten te popelen, wanneer is de eerste uitzending? Ook voor het Kindergarden jubileum is een film gemaakt over wat Rob allemaal voor ons doet. Iedereen was zo onder de indruk. Dan ben je super trots.’
Een fijn advies van jullie als ervaringsdeskundigen…
Tot slot, hebben jullie als ervaringsdeskundigen nog een mooie tip voor de ouders?
Marie-Jeanne: ‘Heb geduld met je kind(eren) en zeker ook met jezelf!’
Suzanne: ‘Geniet van al die mooie, bijzondere momenten met je kind(eren). En blijf het kind in jezelf koesteren. Verplaats je in je kind(eren), durf gek te doen.
